Sneeuwpret!

Waar je als kind eindeloos kon genieten van het vooruitzicht van een aantal spierwitte dagen, roept het bij de meeste 'volwassenen' ronduit ergernis op.
Bij mij alleszins toch.

'Moet ik nu echt vroeger opstaan om op tijd op het werk te geraken...meende gij da nu?'

Daar zit je dan, een half uur vroeger dan normaal (welkom, joekel van een ochtendhumeur), met pijnlijke afstervende vingers van het afvegen van de 20 cm sneeuw die zich genesteld heeft op ELK vrij plekje van je auto, in wat niet anders omschreven dient te worden dan een koelcel, met de chauffage op volle kracht om pas warmte af te geven op het moment dat je lijf ronduit gevoelloos is geworden.
Al deze inspanningen ten spijt, was ik nog steeds 10 minuten te laat. Mijn collega stond al braafjes aan de deur op me te wachten, aangezien ik de enige van ons tweeën ben met een sleutel en zij zich had laten afzetten door haar papa (die winterbanden heeft, waardoor zij waarschijnlijk NIET een half uur eerder dan normaal de wekker koelbloedig had vermoord, tsss) had ze ook niet veel ander keus. Je zou denken dat ze, na 4 maanden met mij samen te werken, ondertussen wel zou weten dat ik zelden tot nooit op tijd op het werk geraak. Niet erg weldoordacht van haar. :-)

Als ik de heenreis al vreselijk vond, was de terugreis dubbel de horror. De tijd die het me gekost heeft om van het werk in de naschoolse opvang te geraken, weet ik niet precies, maar waar ik normaal niet langer dan een kwartier in de wagen zit om van Balen naar Lommel te rijden, heb ik er nu drie kwartier over gedaan. Ja, je leest het goed, DRIE KWARTIER! Nu, ik vind mezelf best een geduldig persoon (tegenwoordig toch...vroeger? Not so much), maar hier zakt mijn broek vanaf. Om toch maar het nuttige aan het noodzakelijke te koppelen, heb ik onderweg aan de miekes opgelijst welke scheld - en vloekwoorden ik nooit, maar dan ook echt NOOIT, uit hun monden wil horen. Een aantal van die woorden heb ik zelfs een aantal keer herhaald...je kan trouwens niet duidelijk genoeg zijn.

Het vooruitzicht om nogmaals een half uur in een onderkoelde auto door te brengen om thuis te geraken, deed me huiveren (:-P), dus ben ik, samen met de madammen, bij Koen, het ex-mannetje, blijven slapen. Lekker dicht bij Fien, de levende verwarming, gekropen en een zalige nacht gehad.

Het was me gisteren al duidelijk dat ik door dit weer heus niet 2x naar Balen zou 'taffelen' om Fran en Fien voor 2,5 uurtjes naar school te brengen. Lekker uitgeslapen (half 9, what a joy!)dus, heerlijk rustig aan de dag begonnen. Hoe je toch altijd een vorm van 'vakantiegevoel' ontwikkelt als je ergens anders slaapt dan in je eigen huis.

Onderweg naar de Jumbo (ik hou zo van mijn Jumbo) was er van rust al niet veel sprake meer. De gebruikelijke 'hey-we-zitten-in-de-auto-zullen-we-mama-effe-lekker-gek-maken-met-onzettend-veel-kabaal'- ruzies waren reeds na 200m op de afspraak. Toen het effe stil was en er ineens een 'vies' geluid weerklonk, verliepen de volgende 15 seconden als volgt:

Fran: 'FIEN, heb jij nu op mijn smurf getuft?!'
Fien: *staart arrogant in de verte*
Mama: *moet onzettend veel moeite doen om een lach te onderdrukken*

In dat opzicht had Fien een topdag vandaag, eens thuis en aan het spelen, was ze mij al een aantal keer komen vragen om het hoofd van een popje terug vast te maken aan het lijfje, maar het bleef eraf vallen. In tegenstelling tot mezelf, is Fien GEEN geduldig persoon...een driftbui loerde vervaarlijk om de hoek...Ik heb haar rustig proberen duidelijk te maken dat het hoofdje gelijmd moest worden en dat papa dit wel een keertje zou doen. Net als je denkt dat ze voor 1 x naar je geluisterd heeft, kom je in de living en zie je Fien klungelen, met een poppenhoofdje VOL Pritt dat nog steeds niet aan het lijfje wil blijven plakken. HI - LA - RISCH! Even later heeft ze het popje in de vuilbak gegooid...'Mama, ik gooi die in de vuilbak he, die blijft maar stuk gaan.'

Kinderen...je kan niet anders dan van ze houden :-).

De dag afgesloten met het verjaardagsfeestje van het neefje van Fran en Fien, die vandaag al vier jaar werd. Daar Fien exact 1 maand na Lander is geboren, wil dit dus zeggen, dat over exact 1 maand, Fien ook AL vier jaar wordt. Dit is zelfs nog vreselijker dan 20 cm sneeuw op je voorruit. Waar is dat kleine meisje dat de eerste 5 weken van haar leven, mijn leven tot een slapeloze hel maakte door elke nacht uren aan een stuk te brullen, decibels uitscheidend die je niet voor mogelijk hield? Het enige verschil uiteindelijk, is dat ze nu dubbel zo groot is en het brullen niet meer 's nachts maar overdag gebeurt. :-) 't Is een specialleke, die Fien, MIJN specialleke...