FINALLY!
In mijn, het is godgeklaagd, DERDE poging heb ik dan toch uiteindelijk mijn ritme en energie terug gevonden...les 20: CHECK!!! Ik zou werkelijk kunnen janken van geluk. In de eerste 2 km heb ik, eerlijk waar, mentaal en fysiek afgezien. Al heel de dag zat ik met mijn loopsessie van vanavond in mijn hoofd...zou het wel lukken????
Pfff, ik werd al moe van erover na te denken. En dan die Siberische koude...boehoe...mijn medisch dossier bevat tot nog toe geen allergiën, maar ik zou deze er maar al te graag aan toevoegen. Ik heb een meer dan grondige hekel aan kou hebben...en ik heb het vaak koud!
Niets zo zalig als kamperen op 5 cm van het brandend stoveke, bij slaaptijd naar boven spurten en dan mijn, in die schamele 30 seconden tijd tot ijs geworden, voeten neerplanten tussen de, immer warme, benen van het ventje....nu dus ex-ventje...wiens benen zijn vervangen door een, met enige microgolfhulp ook immer warm, kersenpitkussen. Whatever keeps the feet from freezing off :-). Het heil van iemand anders zijn lichaamswarmte om mezelf op aangename temperatuur te krijgen haal ik deze winter (klotewinter) bij mijn madammen. Heerlijk om ze, in het weekend, te slapen te leggen in mijn, veel te groot voor één miezerig persoon, bed, om me er dan enkele uren later tussen in te wringen en te profiteren van het reeds voorverwarmde slaapmeubel. Aangezien hun beentjes nog net IETS te kort zijn, mag ook dan het kersenpitkussen met mij de lakens delen...Liefste kussen, don't ever leave me!
Naar het plan van Evy had ik 55 minuten ononderbroken moeten lopen. Naar mijn plan echter heb ik de afstand ten opzichte van eerdere loopjes verlengd. Wat als resultaat gaf dat ik vandaag 7.1 km heb afgelegd in 44 minuten...Dit lukt me beter dan het lopen (!) wachten op de verlossende woorden 'goed zo, je hebt vandaag maar liefst 55 minuten aan één stuk gelopen, bravo, ik ben echt fier op je.'
Dank je Evy, hier heb ik dus werkelijk niets aan. Volgende les mag ik me nogmaals ergeren aan de hoop versnellingen die ik er tussendoor zal mogen gooien, om dan vrijdag het 'legermannekes'bos toch maar een keertje te verkennen in mijn loopdate met Nele. Ik kijk vooral uit naar de verdiende pistoletkes en dampend hete koffie achteraf. Om nog te zwijgen over de gezellige babbels, raar hoe vriendinnen nooit 'uitgepraat' lijken te geraken...vriendschap is...
Gisteren heeft mijn jongste (maar toch 1.5 jaar ouder zijnde) zus mijn blog ontdekt...mede doordat ik ze er halvelings toe gedwongen heb, maar daar zijn zussen voor, niet? Blij verrast was ik toen ze, kijkend naar mijn 'bucket list', me op dreigende manier aankeek en volgende woorden uitsprak: 'Lieve, as ge no Schotland wilt goan, dan goanne kik wel mee he, doar hemme kik het al jaren over (raar dus dat ik ze er nooit over heb horen spreken, maar soit)'.
Hoe geweldig is dees?
Toeval wil dat mijn meter me vorige week voorstelde om eventueel aan mijn neef te vragen om mee te gaan, aangezien hij een aantal jaren geleden een grote reis heeft ondernomen door, voor mij vrij onbekende, een aantal ver weg zijnde landen. Ik herinner me vooral zijn kerstkaart van toen, lachend op een zonovergoten strand met een kerstmuts op zijn hoofd...surreeël :-), maar wel iets om groen van jaloezie van te worden. Na een aantal SMS-jes kwam het op het volgende neer: mijn neef heeft dit jaar plannen om een rondreis te maken door Cuba, aangezien zijn zus, mijn nicht dus, voorbije donderdag voor een jaar naar daar is vertrokken om er te werken als animatrice (Shrek verbleekt haast naast me). MAAR, zijn roommate (very Amerikaans, right?) heeft blijkbaar vorig jaar Schotland verkend en wil me gerust zijn route wel effe doormailen. Nogmaals...
Hoe geweldig is dees?
De plannen worden stilletjes aan meer en meer concreet. Binnenkort een aantal avondjes, of dagen zelfs, uittrekken om een reisroute samen te stellen. Het idee om louter een wandelvakantie te houden in The Scottish Highlands, is reeds vervangen door het idee om per auto (of de eigen auto naar daar geloodst per ferry of een huurauto) een route af te leggen, plaatselijke B&B 's of Guesthouses te beslapen, reeds op voorhand gekozen bezienswaardigheden te bezoeken, hopelijk een plaatselijk festivalletje mee te pikken, een rasechte Scottish Pub binnen te vallen,....ik word er volkomen happy van :-).
Ook word ik de laatste dagen terug meer en meer happy van de 'gewone dingen' die mijn leven uitmaken...de miekes, gaan werken, koken,...Stilletjes aan word ik terug mezelf...komt dus goed uit dat ik mezelf best super vond ;-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten