Na een tweede mislukte poging om les 20 uit te lopen, was het vooruitzicht op de nieuwjaarsreceptie gisterenavond een welkome afleiding van mijn frustratie. Zelfs nu, 36 uur later, warmt mijn bloed zich nog steeds langzaam op tot het kookpunt als ik terug denk aan deze 2de 'nederlaag'. Hoewel ik alweer iets verder was geraakt dan 2 dagen ervoor, moest ik ook nu opgeven. Het gevoel van niet voldoende energie te hebben om deze les uit te lopen, heeft het alweer van me gewonnen. De derde poging stel ik uit tot maandagavond...als het dan nog niet lukt, zal je het onvermijdelijk in Keulen horen donderen. Het ex-mannetje heeft me trouwens daarstraks laten zien waar je eventueel in het bos kan gaan lopen, verder weg van andere homo sapiens, zodat je niet het gevoel hebt jezelf constant te moeten bewijzen... klonk verleidelijk, tot ter sprake kwam dat de legermannekes regelmatig in dat zelfde bos trainingen houden. Nou, never gonna happen dus!
Voor de nieuwjaarsreceptie had ik besloten mijn zwart jurkje, dat ik gekocht had voor het trouwfeest van een collega van me afgelopen zomer, te 'recycleren'. Bij gebrek aan shopbudget, dewelke ik het liefst wil houden voor de shoppingday die ik, samen met een andere collega, gepland heb op 29 januari in Oostende tijdens onze driedaagse van Koksijde (waar ik trouwens enorm hard naar uitkijk, nog 16 x slapen :-)). Drie dagen lang genieten van ons Welnesshotel (dank je lieve Flair), heerlijk uitwaaien aan de Belgische Kust, ongeremd zagen en klagen over alles wat in ons opkomt en, last but not least, op dinsdagavond uit eten in mijn favoriete plekje van Oostende, La Siësta....(zal ik er ook even bij vermelden dat ze daar de LEKKERSTE cosmopolitans (lees:Carrie Bradshaw) ever hebben...de uurregeling van de kusttram ligt reeds in mijn, voor de rest nog leeg zijnde, koffer)
Maar terug naar het jurkje...Ik kan me geen bezoekje aan de 'L&L' herinneren waarin ik niet minstens 28 kledingstuks en/of accessoires wilde meenemen (en dan liefst ook nog letterlijk meenemen, ervoor betalen zou me net iets te veel kosten). Ik heb echter mijn oerdrang weten bedwingen en ben naar huis gegaan met enkel een zwart glitter/glanzend jasje en een simpele, maar o zo mooie, bordeaux-rode ketting. Ik had je er graag een foto van laten zien, maar om één of andere reden kan ik momenteel (net als in mijn voorbije 2 blogberichten) geen foto's uploaden...weird en enerverend.
De Nieuwjaarsreceptie was, wederom, een leuk feestje...zelfs zonder alcohol, aangezien Fran vanmorgen om 10u paraat moest staan op de balletles en we hierna aansluitend een bezoekje hadden gepland aan de leukste gemeente van Vlaanderen, nl. Dendermonde, leek het mij een wijze beslissing de cava met kriek aan me voorbij te laten gaan. Maar goed ook, het deed zo al genoeg pijn om na een dutje van een kleine 5 uur afscheid te moeten nemen van de meest zalige warmte van mijn bed...
Over dit bezoekje kan ik kort zijn...Dendermonde voelt altijd een beetje als thuis komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten