Een, emotioneel gezien, mindere dag gehad vandaag. Het nieuws dat de moeder van één van mijn beste vriendinnen binnen dit en een aantal dagen zal sterven, doet meer met me dan ik reeds had verwacht. Het rare is dat ik bij dit nieuws eerder geneigd ben naar het nog meer denken aan negatieve ervaringen, dan het om te draaien en me gelukkig te prijzen met de dingen in mijn leven die wel positief zijn. Ik voel me soms zo overvallen door de banaliteit van het leven, dat leven dat gevormd wordt door keuzes waar je uiteindelijk helemaal alleen verantwoordelijk voor bent. Hoewel het MIJN keuze is geweest mijn vertrouwde, 'veilige' leventje gedeeltelijk op te geven, MIJN keuze om mijn hart open te stellen voor iemand die het uiteindelijk absoluut niet waard bleek te zijn (toch heb ik nog moeite met dit als dusdanig te aanvaarden), MIJN keuze om, gezien de opgave van het gekende leven, meer te gaan werken en zodoende minder tijd te hebben voor mijn dochtertjes en mezelf, lijkt het mijn leven nog niet in de gewenste richting te duwen. Dat het de juiste keuze is geweest, daar bestaat geen twijfel over, maar momenteel lijkt alles even stil te staan. Misschien is het gewoon een kwestie van tijd. Tijd die ik moet gebruiken om erachter te komen hoe ik het leven dan wel graag zou zien. Tijd om tot rust te komen. Tijd om de juiste keuzes te maken...
Om niet volledig het idee te wekken dat ik langzaam aan in een depressie aan het rollen ben, zijn er vandaag ook leuke dingen gebeurd. :-)
Morgen 1 jaar geleden werd ik tante van het vierde dochtertje van mijn grote zus. Vandaag hebben we deze eerste verjaardag uitbundig gevierd.
En omdat taart alleen ook maar zielig is, hebben we na het feestje nog gezellig samen aan tafel genoten van heerlijk Chinees eten (zo lang geleden). :-) :-)
De verrassing die ik later die avond te horen kreeg, hou ik nog even voor mezelf...
je maakt me benieuwd!!!!!
BeantwoordenVerwijderen