Niet alleen omdat ik de spullen voor mijn loopdate met Nele nog bij elkaar moest sprokkelen en, ter voorbereiding van de daaropvolgende wellness - date met Caroline, het in grote getale aanwezige overtollige haar nog van mijn benen moest verwijderen, maar ook omdat er vandaag op school carnaval werd gevierd. En carnaval staat nu eenmaal gelijk aan VERKLEDEN! Na heel wat tranen, geruzie en omkoperij van mama's wege, ging Fran gekleed in het rood...
en Fien in het roze ...
dat enthousiasme van haar...het druipt er van af, maar met een beetje hulp van grote zus...
kon er uiteindelijk toch een kleine glimlach vanaf.
In mijn te lange zoektocht, waarbij ik echt begon te denken dat seniliteit reeds aan het toeslaan was, naar mijn loopoutfit, deed ik een belachelijke ontdekking. Om die kleren een beetje te laten ontluchten had ik ze, aan zee, aan de kapstok gehangen...inderdaad, je kan het al raden, daar hangen ze dus nu nog steeds. Ik denk zelfs dat we dat vrij letterlijk mogen interpreteren, aangezien we de enige hotelgasten waren en ik nog steeds geen seintje heb gekregen van 'hey, kan het zijn dat je iets bent verheten (ik kon het niet laten)'? Het meest ridicule aan de zaak is dat ik ze tot op vandaag niet eens gemist had...je moet niet vragen... Ik ben er nog niet uit of ik ga wachten met ze op te halen tot ik in de eerste week van de Paasvakantie met de miekes naar Westende trek voor drie dagen of dat ik dit euvel ga misbruiken om eventjes over en weer naar het zeetje te rijden zodat ik mezelf kan trakteren op een bordje sublieme pannenkoekjes...altijd het aangename aan het nodige koppelen.
Nog een geluk dat elke, ietwat professionele, loper over meer dan één loopbroek beschikt, anders had ik alweer niet kunnen gaan lopen (en het is wel duidelijk hoe jammer ik dat zou gevonden hebben). Aangekomen in Diest hadden Nele en ik niet veel woorden nodig om te besluiten dat het geen lange tocht zou worden, maar alweer wist ze het memorabel te maken met de ene misselijkmakende heuvel na de andere. Volgende week kus ik met volle overtuiging de vlakke gronden van Leopoldsburg.
Wat volgt er ook al weer na inspanning? Juist ja...Ontspanning! Op naar 'Het Vijfde Seizoen' in Westerlo, voor twee uurtjes, door Flair gesponsorde, verwarmde rust. Het gekende fileprobleem aan de rotondes van Geel zorgde ervoor dat het iets minder was dan twee uurtjes, maar o my sweet lord, wat hebben wij ontspand!
Van al dat ontspannen krijg je onvermijdelijk een reuzehonger, wat was ik blij met het idee van Caroline om mijn kinderen kennis te laten maken met de wondere wereld van De Pizzahut! Meer overtuigingskracht dan de gedachte 'geen afwas voor mij vanavond!' was er niet nodig.
Zoek Fien
Thuisgekomen de miekes nog een tekenfilm laten kijken alvorens ze naar dromenland te sturen. Het feit dat ik volgende week, de Krokusvakantie dus, 6 van de 7 dagen moet werken, is met deze avond hopelijk toch een beetje goed gemaakt.
Nu is het hoog tijd om te gaan slapen, morgen wacht alweer een overvolle agenda. (en mijn kont doet ontzettend veel pijn van het net niet in de stoof te kruipen, een kussen op de grond is just not enough)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten