Raar hoe de maatschappij je, zonder woorden te gebruiken, het gevoel weet te geven dat het tijd is om de draad terug op te pikken, opnieuw mee te draaien in een wereld waarin minder en minder tijd lijkt te zijn om even tot jezelf te komen.
Vanaf vandaag ga ik terug werken. En we starten meteen met een week waarin we 6 van de 7 dagen meer tijd lijken door te brengen op de werkvloer dan in ons eigen veilige coconnetje dewelke ik graag 'thuis' noem. Ik heb er op één of andere manier ontzettend van genoten om de meest banale alledaagse dingen, zoals eten maken, op mijn allergemakst te kunnen doen. En hoewel mijn huis absoluut niet méér gepoetst was dan pakweg 2 weken geleden, had ik wel het idee dat het schoner, opgeruimder en warmer aanvoelde.
Back to real life dus...
Dag 1 viel me zwaar. Het voelde als een ware bevrijding om om 15u mijn tikkaart over het schermpje te laten glijden, de deur achter me te laten dicht vallen en in de stekende koude te stappen. De dagdagelijkse gebeurtenissen op de spoedafdeling gaan me nog vaak met mijn neus op de feiten drukken en me halvelings dwingen stil te staan bij wat er eigenlijk gebeurd is. Brandweer Balen die samen met de MUG een patiënt binnen brengt...een man met een maagbloeding...
Hoewel mijn collega's super zijn, zijn dit nu eenmaal dingen die me af en toe tot stilte gaan dwingen.
En net zoals vandaag, zullen er ook dan op weg naar huis een aantal tranen over mijn wangen rollen.
Nog een geluk dat er vandaag ook iets leuks op de agenda stond. Mijn BFF begint misschien wel meer en meer aan zwangerschapsdementie te lijden (bijna in paniek op zoek zijnde naar haar portefeuille in haar veel te grote, vol rommel zittende, handtas, er achter komen dat ie in de auto ligt...even later gretig zoeken naar haar bril, in diezelfde handtas, waarna ook deze in de auto bleek te liggen), mijn verjaardag was ze dan toch niet vergeten. (effe niet denken aan het feit dat die verjaardag ondertussen 96 dagen geleden plaats vond) En zoals we mogen verwachten van een BFF, heeft ze mij een kado gegeven waarvan ze zeker wist dat ik er weg van zou zijn...ne keer goed gaan eten :-). Na mijn gebruikelijke Kirr Royal, deed ik me te goed aan een tomatensoep(je),een wok van kip en scampi's en, last but not least...
een GEDEELDE coupe mokka, want ik zweer het, ik ontplofte zowaar! (maar een ijsje bestellen zonder slagroom is gewoon not done) En waar mijn BFF het excuus heeft dat ze 19 weken zwanger is, weet ik voor mijn uitpuilende maagstreek niets beter te verzinnen dan 'jaja, maar ik moet wel mijn regels krijgen ze' (3 weken per maand).
De eerder vermelde zwangerschapsdementie leidde ertoe dat ik haar niet mee had gevraagd naar de 12de editie van 'De Klapkwis', die zaterdag plaats vond. Al een aantal jaren dingen we mee naar de hoofdprijs met ons team 'Femmes Fatales'. Het moet niet gezegd dat de opmerking van één van de organisatoren, nl. 'Jullie zijn een vrouwenteam?', vrij overbodig was. De kans dat we die hoofdprijs op een mooie dag werkelijk zullen wegkapen is nagenoeg onbestaande, waar we dikke punten scoorden met vragen als 'benoem volgende boysbands (hoewel ik nog nooit van de groep 'Boysband' had gehoord)', 'van welke tv-programma's zijn dit de juryleden'(ook al bleek 'de mooiste hond van Vlaanderen', gewoon 'Superhond' te zijn), gingen we volledig de mist in bij vragen als 'waar ligt het start - en eindpunt van de huidige Ronde van Vlaanderen?' (FEMMES Fatales, remember?), 'welke ploeg moest verstek geven in de UEFA cup '95 door interne strubbelingen?' (ik kan me zelfs het antwoord al niet meer herinneren), alsook bij de vraag 'kleur het borststuk van Superman juist in' liep het faliekant mis. Waar we vorig jaar nog ergens in de helft eindigden, strandden we in 2013 op de 64
ste plaats (van 80 deelnemende ploegen) met een score van 144 punten op 250. (wetende dat de nr 1 224 punten wist te behalen) Toch een daverend applaus voor onze ploeg:
Nele, onze hoogst opgeleide deelneemster (die toch haar eigen gemeente niet herkende)
Lonneke, levende story - encyclopedie (NIET normaal!)
Nadia, not your typical dumb blonde :-)
Dorien, denkt lang na over 1 antwoord, maar dat ene antwoord is gegarandeerd juist!
Ikzelf, zorgt elk jaar voor een tijdige inschrijving :-P
We hebben allesinds 15 ploegen het nakijken gegeven :-).
Het weekend van de miekes kan ik als volgt samenvatten:
Vrijdag
Film kijken vanuit de tent.
Het leven zoals het is: 'Camping'
Zaterdag
*no comment*
Zondag
Lekker sleeën!
Superleuk!
Tot Fien koude voeten kreeg...
Tot Fien haar keel open zette...
Tot Fien niet meer verder wilde...
Niets wat niet kon opgelost worden met een kopje warme melk, een warm dekentje, het brandend stoveke en een kommetje chips.
Supermama weet raad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten