2 + 1 = 4

Ahaaaa, ik hoor je denken, nee hoor, ik ben niet zwanger en al zeker niet van een tweeling. Ik zou niet eens weten hoe die 2 aan het begin van de som er gekomen zou zijn.
Ik ben trouwens nog steeds bezig met het onnodig innemen van medicatie en die, op weeën gelijkende, vreselijke buikkrampen van afgelopen maandag waren waarschijnlijk gewoon te wijten aan 'bad karma'.

Vandaag was het Fran die een playdate had, met Jutta (of is het Yutta? Help!), maar het hartverscheurend huilen van de BFF aan de schoolpoort, die door had dat ze tijdelijk vervangen werd door een interimmerke, liet mijn (mega, super, gigantisch) hart niet onberoerd. Vandaar dat ik even later niet met twee, maar met vier 'dochters' richting Leopoldsburg reed. Mama's dagje vrij... :-)

Na het bakken van een majestueuze hoop, goed in de smaak vallende, pannenkoeken (doch in vergelijking met die hemelse pannenkoeken van in de 'Coqisserie', had je even goed een stuk karton kunnen besmeuren met aardbeiengelei)...

 

kon mijn living voor een zoveelste keer in alle rust omgebouwd worden tot een bouwwerf. Dit gaf megamama ruim de tijd om tot 2 x toe af te wassen (I did not think this through), de was op te hangen en de berging te poetsen.

Van vies, vuil en vettig gesproken. Sien en Maria zouden ter plekke van hunnen aftrekker gevallen zijn. Minutenlang mogen schrobben aan de bovenzijde van zowel het wasmachine als de(al maandenlang niet langer functionerende maar we laten hem toch maar lekker staan, ruimtevullend, weet je wel) droogkast. Je frietketel in de berging zetten OP die droogkast, om de frietgeur niet tot drie dagen later in heel je huis doordrongen te hebben, heeft dus blijkbaar ook zijn nadelen. Niet gelogen, mijn rechterarm voelt belachelijk overbelast. (Hoelang zouden mannen moeten trainen om dit neveneffect niet langer te hebben?)

Het plan om ook het benedentoilet een goeie schrobbeurt te geven, is, buiten mijn wil om, niet kunnen doorgaan. Geen WC-middel te bespeuren! En het ergste van al, ik heb geen enkel idee wanneer ik dit laatst heb gebruikt. Ik wil je alsnog welkom heten in mijn huis!

 

Doordat ik al de energie die in me zat, in mijn berging heb gestoken, ben ik dus WEER niet gaan lopen. Ik voel me stilletjes aan veranderen in een allesverslindende, meedogenloze couch potatoe....dit is niet goed! Nog een geluk dat ik vrijdag, voor mijn wellness-date, een loopafspraakje heb met Nele. Laat ons hopen dat ze last heeft van acuut stemverlies. Lopen EN praten??? Dat overleef ik van mijn leven niet!