Het genot van snot!

Het bewijs dat ik ben gaan lopen is weer in fel overdreven mate aanwezig geweest vandaag. Terwijl ik dit schrijf loopt het snot nog steeds als de watervallen van Coo uit mijn neus, klink ik als de rechtmatige stunt-double van 'The Nanny' en krijg ik mijn ogen niet verder open dan de gemiddelde Japanner. Als dit effect bereikt wordt na het afleggen van 5,5 km, houd ik mijn hart vast voor als de afstand verdrievoudigd moet worden! Zou iemand me er nogmaals eventjes aan kunnen herinneren met welke reden ik ook alweer koste wat het kost mezelf onnodige pijn wil aandoen met het lopen van 16,2 (over die 200 extra meter ben ik trouwens absoluut niet te spreken!) km...ik lijk het even kwijt te zijn...

Om tenminste 20 minuten mijn rode, pijnlijke snotneus te vergeten, blik ik graag terug op afgelopen weekend.

Daar Fran vanaf september mag bewijzen dat ze het verstand heeft geërfd van de mama, leek het me het ideale moment om op vrijdag nog eventjes ongegeneerd te genieten van het 'niet-schoolplichtig' zijn en de miekes en mezelf te trakteren op een ontspannen namiddagje Dendermonde. Weer zo'n plek waar ik gerust mijn dagen zou willen en kunnen slijten. Alleen zou ik me daar niet elke dag te buiten gaan aan smeuïge, smeltende pannenkoeken (nog 23x slapen...het weerzien zal zoet zijn) maar wel aan de culinaire hoogstandjes van de moe. Of hoe ALLES maar dan ook echt ALLES beter smaakt als het liefdevol is klaargemaakt door kleine moeke.

 

Niet alleen de geur en de smaak van het heerlijk malse stoofvlees verraadden de aanwezigheid van bruin bier, ook het effect hiervan op mijn kinderen liet niets van de twijfel over...

 

 

 

Hoewel in mijn geloofsovertuiging ontspanning volgt na inspanning, volgt na ontspanning onvermijdelijk ook weer inspanning. Na deze zalige VRIJdag, volgde een hectische zaterdag, met in chronologische volgorde:

- Ballet Fran

- Bakker

- Pistoletkes eten bij Caro

- Kinderen droppen op verjaardagsfeestje

- Aldi - Budgetslager - Colruyt

- Kamer van Julie verven (dit was allesinds het oorspronkelijke plan, maar aangezien ik als enige 'proper' was, 'mocht' ik ipv te verven, stofzuigen en afwassen...nee hoor, ik voel me zeker niet gebruikt (dit heeft me allesinds gevrijwaard van verf op mijn handen, wat een even grote nachtmerrie zou geweest zijn als wanneer ik in mijn kindertijd (en eigenlijk nu ook nog) stift op mijn handen kreeg, IEUW!) )

- Kinderen ophalen op verjaardagsfeestje

- Poing tot het maken van spaghetti EN appelcake op zen Piets voor 7 volwassenen en 9 kinderen in  een tijdspanne van 90 minuten, waarin ik ook nog de afwas, die al sinds woensdag aan een opmars bezig was (allemaal de fout van de defecte chauffageketel EN van mijn onwetendheid inzake het in mijn bezit hebben van een waterkoker ;-)), diende weg te werken, de rommel op moest ruimen en de tafel hoorde te dekken. Uiteindelijk heb ik na 120 minuten spaghetti op tafel weten te toveren, op een, door mijn nicht, mooi gedekte tafel, met, door diezelfde nicht en mijn tante, afgewassen servies in een semi-rommelig huis. Het resultaat mocht er zijn:

 

Aline liet op een heel andere manier haar appreciatie voor mijn harde werk blijken...

 

Als je nu denkt dat ik de rest van de avond op handen en knieën heb doorgebracht om al die spaghettirestjes van de vloer te rapen, moet ik je teleurstellen. Hiervoor heb ik dezelfde tactiek gebruikt als wanneer ik mijn nageslacht het plezier gun zich 5 minuten bezig te houden met het, door mij, meest gehate speelgoed EVER, nl; klei. Laten opdrogen en opstofzuigen die handel! Ik ben toch niet gek! Op een zaterdagavond heb ik heus wel andere dingen te doen...met name mijn strijk wegwerken, wat me maar 2,5 uur heeft gekost...Gaf me ruimschoots de tijd te genieten van 2 afleveringen van 'Thuis', 1 aflevering van 'Brothers & Sisters' en een megadeshydratatiesessie tijdens 'Grey's Anatomy', waarin McYummy niet alleen ruimschoots in beeld kwam, maar ook opnieuw vrijgezel werd (go home Kepner!). Het was een mooie dag...

 

Zondag was een grote dag voor Fien...en zodoende ook voor mama. Mijn kleine meid mocht om 8u50 (mag ik nog even herhalen dat het zondag was) aantreden in haar allereerste zwemles. Dat 'kleine' werd me visueel duidelijk toen ik zag dat ze net met haar hoofdje boven water kwam en al mijn verwachtingen inloste. Even wenen aan het begin van de les...de aandacht van de juf volledig naar zich toe trekken met zielige 'help mij, ik ben bang'-blikken, afgewisseld met heimelijke 'ik ben heus niet echt bang hoor'-glimlachjes...Fien = Fien.

Ook Fran loste om 9u50 de verwachtingen volledig in. Ze ploegde als een speer doorheen het water met als enige doel zoveel mogelijk andere kindjes voorbijsteken en laten zien hoe snel ze wel is. Michael Phelps is bij deze gewaarschuwd.

 

Het weekend werd afgesloten met smoutebollen EN kermisfrietjes (met ne goeie vettige cervela special met look en tomatenketchup) op het werk...'Vettige Zondag' deed zijn naam weer alle eer aan...I love my job ;-).