Bah!

Ik zit niet vol, maar OVERVOL!

Een 3 uur geleden scheurde ik nog van de honger...nu voel ik de onweerstaanbare drang om mijn vinger in mijn keel te stoppen, om maar niet te moeten wachten op de te langzame verterende werking van mijn maag, die nu ongetwijfeld dubbel zo groot is als normaal. Wat zou het nu zalig zijn een koe te zijn, een aparte maag voor elk onderdeel van mijn avondeten. Aperitiefhapje (pastaslaatje), voorgerecht (rijkgevulde vissoep), hoofdgerecht (salade van Scampi's, gerookte zalm en grijze garnalen, 'wenst u daar nog iets bij?'...'Euhm, is de Noordzee zo grijs als het straatbeeld in Brussel? Ja, frieten graag') en (uiteraard) dessert (Koekjesijs met marsepein en vanillesaus)...and it was goooooood!

Samen met het ex-mannetje gezellig getafeld bij 'De Onthaasting', mijn favoriete plekje van het moment. Een laat verjaardagskado, maar wie vindt het nou niet leuk om 2 maanden na datum, op deze manier, nogmaals geconfronteerd te worden met dat getal dat steeds sneller omhoog lijkt te gaan? Ik bedoel maar...
Leuk gepraat, over de kindjes die ons onlosmakelijk voor altijd met elkaar zullen verbinden, over hoe we onze toekomst, apart van elkaar, tegemoet kijken...Hoewel ik weet dat hij het nog vaak moeilijk heeft, voel ik dat hij stilletjes aan toch aan een leven zonder mij begint en ik gun het hem uit het diepst van mijn hart. Het is goed zo...

Normaal vond deze morgen mijn wekelijkse loopdate met Nele plaats, maar aangezien het Guustje wat ziekjes is en zodoende niet naar de kribbe mocht, heb ik de klus dan maar in mijn eentje geklaard.

Gevolg: slaande ruzie met Evy...Had ze nu werkelijk gedacht dat ze mij tot 6 maal toe kon dwingen een versnelling in te lassen zonder gevolgen? Na de laatste versnelling (van 1.5 minuut! C'est pas normal he) heb ik twee volle minuten gewandeld (allesinds de ene voet voor de andere gezet). Het zal haar leren!
Ik ben misschien niet de meest creatieve persoon, maar de kunst van het al lopend janken, heb ik serieus onder de knie. Ik denk zelfs dat ik er best les in zou kunnen geven.
Les 21...may you burn in hell!

Nochtans zag ik niet graag de mogelijkheid van vers gebakken pistoletkes aan mijn (grote) neus (volgens bepaalde bronnen zou ik met gemak een sigaret kunnen roken onder de douche, waarvoor oprechte dank) voorbij gaan, dus na het lopen (en het douchen) in mijn koelcel gestapt en richting Diest gereden. Goed gegeten, perfect gezelschap (soort zoekt soort) = een aangename middag!

Gisteren een belangrijke aankoop gedaan, een boek vol weetjes, routes, bezienswaardigheden...over Schotland! Bij elke bladzijde die ik lees kriebelt het steeds maar feller, sinds 'vijftig tinten grijs' niet meer zo verknocht geweest aan literatuur. Maar die gaf me wel een ander soort kriebels :-P.